Μια φορά και έναν καιρό, στην πλαγιά ενός λόφου ζούσε ένα μικρό έλατο. Ο σπόρος του είχε πέσει ανάμεσα στις πέτρες και έτσι αργούσε να μεγαλώσει. Οι ρίζες του είτε συναντούσαν τις πέτρες, είτε τις γερές ρίζες των άλλων δέντρων. Οι βράχοι ήταν τόσο ψηλοί που σχεδόν το έκρυβαν. Το μικρό έλατο τα κοίταζε και σκεφτόταν παραπονεμένο: "Μα γιατί εγώ να είμαι διαφορετικός; Πότε επιτέλους θα μεγαλώσω; Γιατί να έχω φυτρώσει εδώ, που έχει τόσες πολλές πέτρες και δυσκολεύονται οι ρίζες μου να βρουν νεράκι; Γιατί να μην είμαι κι εγώ φουντωτό, και κρυώνω όταν φυσάει ο βοριάς; Γιατί να μην είμαι δυνατό και ψηλό για να με βλέπουν και να μπορώ να δω εύκολα την αγαπημένη μου πόλη;"