Μαζεύουμε σπυρί σπυρί τις μνήμες από κει που τις αφήσαμε γυρίζοντας πίσω. Σε γνώριμα μονοπάτια που περπατήσαμε. Σε πόλεις που έχουν στο κούτελο τα χνάρια μας. Βαδίζουμε στις μεγάλες άγνωστες πολιτείες του χθες... Στα μάτια μας ένας ήλιος που ανέτειλε στις καρδιές μας, Στα μπερδεμένα μαλλιά μας κρύβεται το αναμάλλιασμα από τον θερμό μας άνεμο. Πού και πού σα φωτορυθμικά άναβε κανένα αστέρι να μας λέει πού βρισκόμαστε... ...Μαζί μας οι μελαμψές σκιές να μας ακολουθούν. Να σέρνουν τα βήματά τους κρατώντας τα μαντίλια στα χέρια τους. Αυτοί περιμένουν τους Ανέμους. Γνωρίζουν τη βουή τους. Με καλυμμένα τα πρόσωπά τους είναι έτοιμοι να βαδίσουν στην άμμο. Εμείς είμαστε ανέτοιμοι στις θύελλες των καιρών...