Αχ και να ήμουν αετός Σ'' εσάς, αγέρωχα βουνά Ριζών και Θεολόγου, γεννήθηκαν Σταυραετοί, δεν είναι σχήμα λόγου Σταυραετοί περήφανοι, πουλιά μου παινεμένα, που φτερουγάτε εκεί ψηλά για πάρτε με κι εμένα Από ψηλά τα σύνορα του κόσμου να περνάω τις αλυσίδες της σκλαβιάς πια να μην κουβαλάω Πάντα ελεύθερος να ζω τον αέρα να διασχίζω, και σ'' όποιον βράχο κι αν σταθώ φωλιά εκεί να χτίζω!