Από τη μια, ο Θεός, οι φυσικοί νόμοι, ο ορθός Λόγος, τα γονιδιακά κυκλώματα: η αλήθεια. Από την άλλη, το ενδεχόμενο, το εφήμερο, το πεπερασμένο, το τυχαίο: η ζωή. Μεταξύ των δύο αυτών πόλων ανοίγεται ένας χώρος ενδιάμεσος: η επικράτεια του πνευματικού, η κατ’ εξοχήν επικράτεια του ανθρώπου — όντος μεικτού και υβριδικού, τερα­τώδους συνύπαρξης των αντιθέτων. Το ανά χείρας δοκίμιο αφηγείται μια ιστορία του πνευματικού —από τον Σεκούνδο τον σιωπηλό φιλόσοφο, τον Πίκο ντέλλα Μιράντολα και τον Πασκάλ ώς την Χάννα Άρεντ και τον Ζακ Ντερριντά∙ από τον Μέλβιλ, τον Μπωντλαίρ και τον Κάφκα ώς τον Τεντ Χιουζ, τον Τόμας Πύντσον και τον Μισέλ Ουελμπέκ∙ από τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και τον Αντρέι Ταρκόφσκι ώς τον Μπιλ Βαϊόλα, τον Τζιμ Τζάρμους και τον Ντέιβιντ Λυντς— αναζητώντας μια απάντηση στο ερώτημα αν η μεταβατική αυτή ζώνη θα μπορούσε να ξαναγεννηθεί για μας πια.