Τα τραγούδια που κλείνει μέσα του το σημειωματάριο αυτό δεν είναι παρά όσα είδε κι άκουσε, αλλά κι όσα έπραξε, ένας απλός μισθοφόρος κατά τη διάρκεια της εκστρατείας που έλαβε μέρος. Κι αν τους έδωσε των τραγουδιών τη μορφή, είναι για να μην ξεκουφάνει τον αναγνώστη η μεταλλική παραφωνία της Φρίκης. Αλλά και γιατί η Φρίκη, παιδί του Χάους όπως Όλα, μορφοποιείται από μια πολύ αυστηρή και πειθαρχημένη δομή, ταυτόχρονα όμως χαλαρή κι ανέμελη, σαν ένα νεύμα. Όσον αφορά την Ομορφιά παρακαλώ τον αναγνώστη να μη σταθεί θαμπωμένος μπροστά της. Γιατί δεν είναι παρά ένα καθρέφτισμα Εκείνου που είναι πιο ωραίο. Κι Αυτό δεν μπόρεσε να διατυπωθεί εδώ, αλλά διατρέχει τις ρίζες αυτών των τραγουδιών, περιμένοντας εκείνον που θα καταφέρει να τ’ ονομάσει. Ίσως, αναγνώστη, να είσαι συ αυτός. Οι ιστορίες αυτές δεν είναι μαρτυρίες ούτε φήμες. Αλλά γεγονότα στα οποία ήτανε παρών ο μισθοφόρος. Κι όσο για τον ίδιο, δεν ήταν κάποτε παρά ένας απλός κι αφελής αγρότης, που του έταξαν ως ανταμοιβή για τη στράτευση τον Ήλιο. Και, αναγνώστη, θα διαπιστώσεις σε τούτες τις σελίδες πως, αν και αφελής ο ίδιος, δεν τον εξαπάτησαν. Έλαβε ό,τι του υποσχέθηκαν. Το μόνο που του απέκρυψαν, ήτανε το κόστος. Τέλος, να σημειωθεί ότι η μελωδία που αναβλύζει απ’ τα μουσικά όργανα αυτών των τραγουδιών, εκφέρεται σύμφωνα με τις οδηγίες του μεγάλου μαέστρου: του Χάους. Πότε γραμμική, πότε μη γραμμική, επιχειρεί να ενσαρκώσει τον τρόπο που φανερώνεται καθημερινά στα μάτια μας η Άβυσσος, το κοσμικό ψευδώνυμο του Ανθρώπου.