Μαρτίριο: Έχουν πάρει από φόβο την μητέρα μας. Είναι η μόνη που γνωρίζει την ιστορία του πατέρα τους και την προέλευση των κτημάτων του. Κάθε φορά που έρχεται σ εμάς η Αδελάιδα, η μητέρα τής βάζει το μαχαίρι στην πληγή. Ο πατέρας της σκότωσε στην Κούβα τον σύζυγο τής πρώτης του γυναίκας για να μπορέσει να την παντρευτεί, κ έπειτα την παράτησε κ έφυγε με μιάν άλλη, που είχε και μία κόρη, και μετά έμπλεξε με τούτη την γυναίκα, την μητέρα της Αδελάιδα, και την παντρεύτηκε αφού η δεύτερη γυναίκα του πέθανε τρελή. Αμέλια: Κι αυτός ο αισχρός γιατί δεν βρίσκεται στην φυλακή; Μαρτίριο: Γιατί οι άντρες καλύπτουν μεταξύ τους τα τέτοιου είδους πράγματα, και κανείς τους δεν προδίδει τον άλλον. Αμέλια: Η Αδελάιδα, όμως, δεν φταίει για όλ αυτά. Μαρτίλιο: Δεν φταίει, αλλά τα πράγματα επαναλαμβάνονται. Εγώ βλέπω ότι τα πάντα είναι μια φοβερή επανάληψη. Κι αυτή έχει την ίδια μοίρα με την μητέρα της και με την γιαγιά της, δυό γυναίκες που παντρεύτηκαν εκείνον που την έσπειρε. Αμέλια: Τι τρομερή κατάσταση! Μαρτίριο: Είναι προτιμότερο να μην δω ποτέ μου άντρα. Από μικρή τους φοβάμαι. Ο Θεός μ έκανε αδύνατη και άσχημη, και τους απομάκρυνα για πάντα από κοντά μου.