Την ημέρα που βγήκε το διαζύγιο αισθάνθηκε μια μεγάλη χαρά! Όταν μάζευε τα πράγματα του, για να φύγει από το σπίτι, η Κλάρα θυμάται ότι ένιωσε ένα σφίξιμο στην καρδιά. "Σπύρο, δεν θέλω να μου κρατήσεις κακία. Να το ξέρεις, σ εκτιμώ και σ αγαπώ. Απλώς δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου, δικαιούμαι νομίζω να ψάξω αυτό που ονειρεύομαι για τη ζωή, μπορεί να σπάσω τα μούτρα μου, όμως προτιμώ να δοκιμάσω". Αυτή η πρώτη φορά που η Κλάρα έμεινε ολομόναχη στο σπίτι ήταν πολύ περίεργη. Ενώ κοιμήθηκε άσχημα και πολύ λίγες ώρες, ξύπνησε το πρωί με μια χαρά στην ψυχή και ένα κέφι για ζωή, μα τι κέφι! Η Κλάρα, μας αφήνει να νιώσουμε την ανησυχία, τους φόβους, τις αγωνίες αλλά και τις χαρές και εκπλήξεις της, περιγράφοντας ρεαλιστικά, με αυθεντικότητα και τις εμπειρίες της στην προσπάθεια της να ανακαλύψει την ευτυχία.