H μελέτη προσεγγίζει ερμηνευτικά το σύστημα των πολλαπλών κατασχέσεων, εμβαθύνοντας στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία του εντός της ελληνικής έννομης τάξης. Μετά από την εισδοχή του συστήματος των πολλαπλών κατασχέσεων στο σώμα του ΚΠολΔ, που επήλθε με την δικονομική μεταρρύθμιση του ν. 4335/2015, κρίσιμη κρίνεται η τελολογική εξειδίκευση των ρυθμίσεων των άρθρ. 958 § 2, 997 § 5 ΚΠολΔ σε διαλεκτική συσχέτιση με τον ομόλογο θεσμό που απαντούσε ανέκαθεν στα ειδικά καθεστώτα εκτέλεσης (ΚΕΔΕ, ΚΙΝΔ, ν.δ. 17.7/13.8/1923). Υπό το φως του σκοπού αποτελεσματικής έννομης προστασίας του δανειστή, η αρχή της πολλαπλότητας των κατασχέσεων αποτιμάται σε σχέση με άλλα προσφερόμενα δικονομικά μέσα (αναγγελία, υποκατάσταση). Παράλληλα, αντικείμενο ειδικού προβληματισμού αποτελεί το ζήτημα της επιβολής πολλαπλών κατασχέσεων στο ίδιο περιουσιακό στοιχείο από τον ίδιο επισπεύδοντα και ο θεσμός της παραίτησης από την κατάσχεση. Εξετάζεται, περαιτέρω, η εμβέλεια της αρχής της αυτοτέλειας των πλειόνων κατασχέσεων, το ζήτημα της «ανενέργειας» των λοιπών κατασχέσεων μετά από την τελεσφόρηση κάποιου πλειστηριασμού, ενώ αντιμετωπίζεται και το ενδιαφέρον για τη δικαστηριακή πράξη ζήτημα των πολλαπλών κατασχέσεων χρηματικής απαίτησης στα χέρια τρίτου. Η έρευνα ολοκληρώνεται με την αντιμετώπιση ειδικών ζητημάτων συρροής αναγκαστικής και συντηρητικής κατάσχεσης, αναγκαστικής κατάσχεσης και δικαστικής μεσεγγύησης, και, τέλος, αναγκαστικής κατάσχεσης και πτώχευσης. Η μελέτη αποτελεί σημαντικό βοήθημα τόσο για τον θεωρητικά ενασχολούμενο όσο και για τον νομικό της πράξης.