Η Μελίνα ήταν ένα µοναχικό κορίτσι που αγαπούσε τη βροχή. Τις συννεφιασµένες µέρες τής άρεσε να κάνει βόλτες µε τον πατέρα της στο δάσος, να ξαπλώνει στο αγαπηµένο της δέντρο, να ακούει τις σταγόνες να κυλούν και να µυρίζει το βρεγµένο χορτάρι. Μέχρι που µια µέρα κάτι ακούστηκε από την κορυφή του πλάτανου! Ήταν το τροµερό τέρας της βροχής! Το φοβερό πλάσµα από τις ιστορίες και τα παραµύθια των συγχωριανών της! Τελικά υπήρχε στ αλήθεια! Μα, για περίµενε... Δεν ήταν µεγάλο σαν βράχος, αλλά µικρό και χνουδωτό. Δε γρύλιζε µε βροντερή φωνή, µα µιλούσε κανονικά. Δεν ήταν θυµωµένο και άγριο... Έµοιαζε όµως θλιµµένο, γιατί, όπως και η Μελίνα, ήταν κι αυτό µόνο. Μια ιστορία για την αποδοχή και τη φιλία, επειδή κάποιες φορές τα πράγµατα είναι διαφορετικά από αυτό που νοµίζεις. Αρκεί να κλείσεις τα µάτια και να ακούσεις...