Το αγάπησα το Βασιλικό Θέατρο και στη μνήμη του επιχειρώ να μιλήσω και να κάνω, όσο αυτό μπορεί να γίνει, γνωστή τη μεγάλη περιπέτειά του. Παρά τους συναισθηματικούς μου δεσμούς, επιχείρησα μια όσο το δυνατό πιο αντικειμενική προσέγγιση στα γεγονότα. Όλα τα κείμενα, οι λόγοι και οι απόψεις που καταγράφονται σε αυτό το Χρονικό, είναι απαλλαγμένα από τις σκοπιμότητες της προσωπικής εμπλοκής, των αλλαγών και του χρόνου: είναι κείμενα ενός «ανύποπτου χρόνου». Τέλος παραφράζοντας τον Σεφέρη, θα πω πως το Χρονικό αυτό «είναι παιδί πολλών ανθρώπων», όλων εκείνων που με συγκίνησαν με την άμεση ανταπόκρισή τους να θέσουν στη διάθεσή μου πληροφορίες, στοιχεία και αρχεία, ξεχασμένα εδώ και περισσότερο από 70 χρόνια. Τους ευχαριστώ γι’ αυτό θερμά και θα τους αναφέρω χωριστά, τιμώντας τη συμβολή τους στην καταγραφή του Χρονικού αυτού. Για αυτό και μίλησα συχνά για μια συν-γραφή. Και κάτι ακόμη. Ελπίζω ότι κάποτε η ιστορία αυτή θα δει το φως της δημοσιότητας. Η συγκέντρωση των στοιχείων και η συγγραφή διήρκεσαν περισσότερο από 10 χρόνια, με στάδια άλλοτε εντατικής δουλειάς, άλλοτε εγκατάλειψης. Νιώθω πως έχω ένα χρέος να το κάνω.