Σαν να φύσηξε ένας κακός άνεμος πάνω απ τη ζωή τους. Τη ζωή του Πάνου, της Χριστίνας, του Αγγελου. Τη Μαρίνα την άφησε μετέωρη ανάμεσα σε δυο αγάπες, ώσπου αποφάσισε να κρύψει βαθιά μέσα της τη μία, δίνοντάς της τον όρκο της σιωπής, και να ζήσει με την άλλη. Ύστερα όλα φάνηκαν πως ησυχάζουν. Ώσπου η γη σείστηκε κάτω απ τα πόδια της Μαρίνας. Η αγάπη της σιωπής διεκδίκησε τη φωνή της τότε που πίστευε πως δεν είχε πια φωνή.