Αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μεταξύ των και η ελληνική, στηρίζουν την τουρκική υποψηφιότητα για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ελληνική κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία μάλιστα στο παρελθόν είχε προβεί σε φιλοτουρκικές ακρότητες, μιλά για "στρατηγική επιλογή". Αυτό είναι κατανοητό, δεν καθιστά όμως αυτόματα την Τουρκία ευρωπαϊκή χώρα. Η απόπειρα κυρίως των ατλαντιστών να εντάξουν την Τουρκία στην Ε.Ε., οδηγεί την Ευρώπη σε αδιέξοδο, αποδεικνύοντας την ένδεια οράματος για το λίκνο του δυτικού πολιτισμού. Κάποιες κυβερνήσεις των κρατών-μελών της Ε.Ε., κυρίως σοσιαλιστικές, λειτουργούν βάσει των συμφερόντων των οικείων τους επιχειρηματικών κοινοτήτων, ερχόμενες πολλές φορές σε αντιπαράθεση με συμπαγείς κοινωνικές πλειοψηφίες. Η αναντιστοιχία μεταξύ της λαϊκής βούλησης και των αποφάσεων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, είναι όλο και πιο εμφανής, αν κρίνουμε τουλάχιστον από τα αυξημένα ποσοστά των ριζοσπαστικών πολιτικών σχηματισμών και την ταυτόχρονη υποχώρηση των ιστορικών αστικών κομμάτων. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί κάποιες κυβερνήσεις της Γηραιάς Ηπείρου αυτοϋπονομεύονται, προκειμένου να εντάξουν την Τουρκία στην Ε.Ε. Είναι όμως προφανές ότι οι ένθερμοι υποστηρικτές της τουρκικής ένταξης, οι οποίοι συνήθως αλληθωρίζουν προς την Ουάσινγκτον, έχουν αποδεχθεί τις αρχές ενός δογματικού νεοφιλελευθερισμού. Η Τουρκία είναι μια μεγάλη παρθένα αγορά, με γεωγραφική εγγύτητα στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων του Καυκάσου, αλλά και μια μεγάλη δεξαμενή φτηνών εργατικών χεριών, που ενδιαφέρουν πολλούς.