Ποιητική συλλογή γραμμένη σε ελεύθερο και άναρχο στίχο, που αντιπροσωπεύει το φιλελεύθερο πνεύμα της δημιουργού. Η υπαινικτική αίσθηση μελαγχολίας και ίσως ζοφερών συναισθημάτων, που διακατέχει τα ποιήματα, διαλύεται από την επικράτηση της αισιόδοξης πλευράς της ζωής, δικαιολογώντας και την επιλογή του τίτλου για «νίκη» της άνοιξης μες τους «χειμώνες». Όσοι τραγούδησαν, κάποια βραδιά σιωπήσανε κι όσοι σιωπήσαν, έγιναν τραγούδια αιώνια με Ασημόπροκες τα θέλω μας τρυπήσανε τα οράματά μας πετσοκόψαν με πριόνια. Όμως, εμείς για πάντα εδώ θα ’μαστε, τους χειμώνες τούς νικούν τα χελιδόνια.