Τι γίνονται όλοι αυτοί οι κεραυνοί που αιφνίδια ξεφεύγουν από τη φυσική γεωµετρία και κάνουν τα δικά τους τρελά; Τρώνε τσιµεντένιες ταράτσες, σωλήνες ύδρευσης, ταπετσαρίες, καδρόνια και τοίχους. Πόσο τοις εκατό αναλογούσε σε κείνα τα µάτια που διεκδικούσαν το δεκαπέντε τοις εκατό για την παιδεία, και το εκατό τοις εκατό για την ελευθερία; Οι άνθρωποι αρέσκονται να θαυµάζουν τους ήρωές τους εξ αποστάσεως. Θα συγκινούνται και θα κλαίνε τα παιδιά, όταν τα πάθη σας θα τους αφηγούνται οι γονείς τους. Έτσι γίνεται µε τους µύθους. Οι µύθοι δηµιουργούνται, απλά, γιατί δεν αναγνωρίζεται στον ήρωά τους κανένα δικαίωµα προσωπικής ευτυχίας. Γιατί γράφω αυτό το πρωινό µε την οµίχλη; Γιατί ταξιδεύω χωρίς ορατότητα; Ειλικρινά, πιστεύω ότι θα ξυπνήσω κάποια στιγµή κι όλα θα συνεχίσουν να είναι όπως ήταν πριν. Θα επαναλαµβάνονται οι καθηµερινές µαλακίες, αλλά θα εξακολουθώ να πιστεύω στο αύριο. "Ένα δωµάτιο κάπου στην Ακαδηµίας. Ένα δωµάτιο µε ένα γραφείο, µερικές καρέκλες, και µια φωτογραφία του Σωτήρη στον τοίχο".