«Τα Τρία ποιήματα είναι η έκτη ποιητική συλλογή του Τζον Άσμπερι. Δημοσιεύτηκε το 1972 και θεωρείται από πολλούς η πιο σημαντική του ποιητή. Ο ίδιος ο Άσμπερι είχε δηλώσει απερίφραστα ότι είναι το πιο αγαπημένο του βιβλίο. Η συλλογή αποτελείται από τρία πεζά ποιήματα, τα δυο πρώτα πολύ πιο πολυσέλιδα και νοηματικά πιο σύνθετα και απαιτητικά από το τρίτο. Και ενώ το καθένα από τα ποιήματα μπορεί να διαβαστεί ξέχωρα από τα άλλα, η πρόθεση του Άσμπερι ήταν να συναποτελούν ένα είδος εξελικτικής τριλογίας. Και στα τρία ποιήματα απολαμβάνουμε περίσκεπτοι, ανήσυχοι και συνεπαρμένοι τη σκέψη και τα συναισθήματα του Άσμπερι καθώς ανασυνθέτει μια βαθιά, με ηρακλείτεια χαρακτηριστικά ροή του κόσμου του δικού του και του δικού μας, στην οποία αφήνονται, χωρίς ποτέ ωστόσο να επαναπαύονται, το εγώ που αφηγείται και η γλώσσα που αυτό χρησιμοποιεί. Μια γλώσσα με την οποία επίσης, όπως γράφει ο ίδιος «βιώνουμε την ενέργεια και την ομορφιά των άλλων σαν θαυματουργό μάννα εξ ουρανού». Η μετάφραση των Τριών ποιημάτων είναι μια εξαιρετικά επίπονη διαδικασία. Το έργο αποτελείται από μακροσκελείς και δαιδαλώδεις προτάσεις, συχνά ελλειπτικές και σχεδόν ιδιόρρυθμα εξομολογητικές, από ιδιωματικές εκφράσεις που κάποτε είναι ελαφρά παραλλαγμένες, και από ειρωνικούς, παιχνιδιάρικους, πότε χαλαρούς και πότε απρόσμενα οξείς, συνειρμούς. Νομίζω όμως ότι τα βιβλία και τα ποιήματα του Άσμπερι που έως τώρα έχω μεταφράσει στα Ελληνικά και Σουηδικά ήταν κάτι σαν μια εξαιρετική προετοιμασία, ένα είδος εξάσκησης να δοκιμάσω να μεταφράσω και το βιβλίο αυτό.»