Η Τρίτη ηλικία που μοιάζει με το φθινόπωρο ή το απόγευμα της ζωής, είναι και αυτή ένα πέρασμα από μια υπαρξιακή κατάσταση σε μία άλλη, όπως το φθινόπωρο είναι το πέρασμα από μια εποχή σε μία άλλη, ή ακόμα, όπως το απόγευμα και το δειλινό υποδηλώνουν τη μετάβαση σε μια καινούργια μέρα. Είναι λοιπόν το γήρας, μια μετάβαση από το λυκόφως μίας ζωής στο λυκαυγές μιας άλλης, από το πεπερασμένο στο απέραντο και το άπειρο, από το φθαρτό στο άφθαρτο, από μια μορφή ζωής που έχει αρχή και τέλος, σε μια άλλη που είναι αιώνια. Όμως, απαράβατος νόμος του πνεύματος είναι αυτές οι μεταβάσεις και τα περάσματα να σημαίνονται. Μέσα από αυτές τις σημάνσεις, ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου έρχεται σε αρμονία με τον εξωτερικό. Αυτές οι σημάνσεις που παίρνουν την έννοια της εορτής ή της τελετής, ενώνουν την ψυχή και τον κόσμο σε μια άρρηκτη ενότητα. Η είσοδος στην Τρίτη ηλικία σηματοδοτεί και την είσοδο στην εσωτερική ζωή, στις μνήμες δηλαδή του παρελθόντος, όπου, μέσα από την επαναξιολόγηση τους ο άνθρωπος, που βρίσκεται στο απόγευμα της ζωής του, οδηγείται σε μελέτη νέας ζωής, προ των πυλών της νύχτας.