Έρωτας, αγάπη, θάνατος, βλάσφημες προσευχές, οργισμένες ματιές, αθώα παρατήρηση. Σ’ αυτές τις περιοχές, σ’ αυτές τις αντιδράσεις βρίσκεται και φτιάχνεται η ποίηση του Αλέξανδρου Στεργιόπουλου. Ποιήματα που κράτησαν τις αφορμές και αναζήτησαν τις αιτίες, τις απορίες. Η απώλεια. Η σιωπή, το χαμηλωμένο βλέμμα, ο κόμπος στον λαιμό. Τα υγρά ματιά, τα χρώματα του νοσοκομείου, «ήρθε η σειρά σας, περάστε». Δωμάτιο δίχως παράθυρα, άσπρη ποδιά, αντισηπτικό, «εντάξει, τελειώσαμε». Πιθανότητες, βιβλιογραφία, παλινδρόμηση, τα μάτια ψάχνουν το στόμα, την έξοδο. Ένας θάνατος ακόμα στο χειρουργικό τραπέζι, ώρα 09:36 π.μ. Συνεχίζουμε