Μεσάνυχτα. Αξίζει να γράφω. Χθες από το πουθενά, όταν ήμουνα με την Άννα, μου έστειλε μήνυμα η Δάφνη. Δεν το περίμενα. Με κάλεσε να πάω να τη βρω με τις φίλες της το βράδυ στο Κολωνάκι. Επεισοδιακή νύχτα. Πήγαμε με τον Πρόδρομο και τον Ιάσονα και τις βρήκαμε. Πανέμορφα κορίτσια. Όλοι τρελαθήκαμε. Έβαλα έξι άτομα στο αυτοκίνητό μου και φτάσαμε στου Ψυρρή σ’ ένα πάρτι. Εκεί φαγώθηκα παθιάρικα με το μωρό μου: 19 χρονών, ξανθιά, ωραία κοπέλα. Της είπα να πάμε σπίτι μου για το υπόλοιπο της βραδιάς. Δεν αρνήθηκε. Φύγαμε. Έτρεχα με όσα να ’ναι στην Εθνική ώσπου μας σταμάτησε ένα γιγάντιο μπλόκο στα διόδια: 224 έγραψε το ραντάρ. Έγινε χαμός. Για δέσιμο ήμουνα! Αυτόφωρο και τέτοια, μου λέγανε. Παίξαμε ψιλοθέατρο. Τελικά με άφησαν και έφυγα. Αλλά μου πήραν πινακίδες, δίπλωμα, άδεια. Και δικαστήριο μου έκοψαν. Δεν μπορώ να οδηγώ για τριάντα μέρες. Να δούμε το πρόστιμο! Με τα πολλά καταφέραμε να έρθουμε σπίτι εγώ και η Δάφνη. Μέχρι το πρωί κάναμε τρέλες. Κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Στις κοπέλες τα καταφέρνω, σε όλα τα άλλα τα έχω σκατώσει.