"Είμαστε αφ εαυτού οντότητες που πρόκειται να αναλυθούν". Με τα λόγια αυτά, ο Μάρτιν Χάιντεγκερ εξαπέλυσε την ιδιόρρυθμη επίθεσή του στην "κάλπικη διαφάνεια" της παραδοσιακής δυτικής σκέψης. Δεν είμαστε ούτε αθάνατες ψυχές, ούτε εξαϋλωμένες διάνοιες, όπως πρεσβεύει, αλλά ιστορικά μετρήσιμες οντότητες. Και είμαστε δεμένοι με τον κόσμο με νήματα ερμηνείας και παρερμηνείας πιο παράξενα και μπερδεμένα απ όσο θα μπορούσαμε ποτέ να αντιληφθούμε... Στο αριστούργημα του "Είναι και χρόνος" (1927), ο Χάιντεργκερ χρησιμοποίησε τη δική του τεχνική της "υπαρξιακής ανάλυσης" για να υποσκάψει τα παραδοσιακά διλήμματα της αντικειμενικότητας, της απολυταρχίας και του σχετισκισμού. Όπως υποστηρίζει, η αλήθεια από μόνη της είναι ουσιαστικά ιστορική. Οι μεγαλύτερες φιλοσοφικές περιπέτειες του 20ού αιώνα θεωρείται πλέον να μπορούν να εκληφθούν ως υποσημειώσεις του "Είναι και χρόνος".