Η παρούσα εισαγωγή, εκ των πραγμάτων, δεν θα επιχειρήσει μια διεισδυτική επιστημονική ανάλυση, καθώς ο στόχος της έκδοσης είναι να αναδειχθεί η μαρτυρία του υποκειμένου που βίωσε τη ναζιστική βία της δεκαετίας του 1940. Ωστόσο, θα επιχειρήσω να προσεγγίσω το φαινόμενο της μεσοπολεμικής βίας στην Ευρώπη και της κατοχικής εμπειρίας στην Ήπειρο, έχοντας στραμμένο το βλέμμα του ιστορικού στο παρελθόν και του ενεργού πολίτη στο παρόν της ελληνικής (και ευρωπαϊκής) κρίσης. Γράφοντας ωστόσο, αυτές τις αράδες και ενώ θα ήθελα να διατηρήσω τον επιστημονικό κανόνα που δεν θέλει την Ιστορία να επαναλαμβάνεται ντετερμινιστικά, αντιλαμβάνομαι ότι η πραγματικότητα ξεπερνάει τα επιστημολογικά δόγματα και αναπόφευκτα οδηγεί σε μία σειρά άλλων σκέψεων.