Η νουβέλα Χειμώνας στο Σόκο αφηγείται την ιστορία της συνάντησης μιας νεαρής Γαλλοκορεάτισσας που δεν έχει ζήσει ποτέ στη Γαλλία, και ενός σκιτσογράφου από τη Νορμανδία, ο οποίος έχει φτάσει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Ν. Κορέας προς αναζήτηση έμπνευσης. Έχοντας εμμονή με το σώμα και τη διατροφή της, η νεαρή γυναίκα έλκεται όλο και περισσότερο από τον καλλιτέχνη και τα σχέδιά του. Ομοίως κι εκείνος έλκεται από αυτή. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, θα του συστήσει με τρόπους απροσδόκητους αυτόν τον παράξενο και μάλλον κλειστό πολιτισμό στις όχθες της ανατολικής θάλασσας, στην περιοχή του Σόκο. Αν η γραφή θυμίζει τη Μαργκερίτ Ντυράς, η απλότητα της πλοκής και της γλώσσας, ωστόσο, είναι απατηλή: το γεγονός πως ο χρόνος αναστέλλεται, πως η αφήγηση είναι ελλειπτική, πως η οικειότητα υποδηλώνεται ελάχιστα, της δίνει πυκνότητα και βάθος, που ενισχύεται από την ανάμειξη των πολιτισμών. Απαλή σαν χιόνι που πέφτει στη θάλασσα, μια φαινομενική ευγένεια δεν μπορεί να κρύψει τη βία που σημάδεψε τη δημιουργία, μόλις πριν πενήντα χρόνια, της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, τα σύνορα των οποίων, περνούν λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Σόκο.