Οι "Χειρονομίες ντροπής", είναι 28 συνοπτικές ιστορίες ελληνικές-βυζαντινές, θα έλεγα, όπου ο χρονικογράφος τους αρέσκεται στην προβολή όσων διαφεύγουν των δημοσιογράφων. Ένα ψυχιατρείο στην Κέρκυρα που ετοιμάζεται να γιορτάσει, ένας κηπουρός σε ένα νεκροταφείο με εκλεκτούς πεθαμένους, η προσωπογραφία ενός τροχονόμου, η "άγνωστη ερωτική ζωή" των Ελλήνων, κάποια Ζάϊντα, η Δήμητρα που προλέγει το μέλλον στον καφέ και άλλα συναφή αποτελούν τον θίασό του. Ο Βασίλης Μπούτος φαίνεται να περιφρονεί τον ευθύ λόγο και τις περισσότερες φορές προλέγει με ποιητική ελλειπτική γραφή όσα τον μεθούν. Ο αναγνώστης θα βρει μια πτώση αξιών -"ηθικών"- και ταυτόχρονα μία "θρησκεία" να προβάλλει πίσω από την απλή γραφή αυτών των ιστοριών.