Μια συλλογή σύντομων, αυτόνομων αφηγημάτων με κοινό άξονα, σύμφωνα με τον συγγραφέα, "την προσπάθεια να πεις κάτι που αντηχεί (κυριολεκτικά και μεταφορικά) χρησιμοποιώντας τον λιγότερο δυνατό χώρο". Τα αφηγήματα είναι στην ουσία έξυπνα ενσταντανέ με αλλόκοτους ήρωες σε συχνά απίθανες καταστάσεις, που σατιρίζουν και σχολιάζουν εύστοχα τον έρωτα, την εργασία, την καθημερινότητα, τους συγγραφείς, τους φιλοσόφους, τους ήρωες παραμυθιών, τους αναγνώστες και, κυρίως, την ίδια τη χρήση της γλώσσας. "Το διπλανό το έβαψα κόκκινο σε ξαφνική παρόρμηση χθες βράδυ την ώρα που η Λούσυ κοιμόταν και η μπογιά στεγνώνει τώρα εν πτήσει - το ντεπόζιτο βράζει βενζίνη, σύννεφα γλιστράνε πάνω από τα γυαλιά μου και έχω μαζί μου κρακεράκια και κλασικά εικονογραφημένα τυλιγμένα σε ρολό..."