Ύστερα από χρόνια σιωπής, εκείνη του στέλνει ένα μήνυμα. Τον καλεί στο νέο της σπίτι, για ένα δείπνο. Εκείνος διστάζει, αλλά τελικά αποφασίζει να πάει. Το τραπέζι είναι στρωμένο, η ατμόσφαιρα φιλική, σχεδόν καθησυχαστική. Όμως κάτι σκοτεινό καραδοκεί στο σπίτι. Όσα έμειναν θαμμένα βρίσκουν τρόπο να αναδυθούν. Η σιωπή γίνεται πιο απειλητική από τις λέξεις. Το παρελθόν και το παρόν κάθονται απέναντι, χωρίς τίποτα να τα ξεχωρίζει. Το χόρτασα δεν χόρτασα ακροβατεί ανάμεσα στη μνήμη και τη σιωπή, την οικειότητα και την απειλή. Σκέψεις και κινήσεις φορτίζονται σταδιακά με ένταση. Ένα δείπνο μετατρέπεται σε σκηνικό αβεβαιότητας, όπου παρελθόν και παρόν μπλέκονται αξεδιάλυτα. Δεν ξέρεις αν πρέπει να φοβάσαι περισσότερο όσα έγιναν ή όσα πρόκειται να γίνουν.