Τις τελευταίες δεκαετίες η ηθική διάσταση της παιδείας υποβαθμίζεται διαρκώς. Επενδύουμε στη γνώση γεγονότων και αριθμών και ξεχάσαμε ότι πίσω από τις λέξεις κρύβονται ηθικές αρχές και αξίες που μεγάλωσαν γενεές γενεών διαπλάθοντας χαρακτήρες και συνειδήσεις και οδηγώντας τον άνθρωπο στο αρχαίο ιδεώδες του καλού καγαθού. Η Μαρία Μπίκου υπηρέτησε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε συνθήκες δύσκολες. Στην ελληνική επαρχία των δεκαετιών 1960 και 1970. Οι μαρτυρίες των μαθητών της αποδεικνύουν ότι το σχολείο εκείνης της εποχής δίδασκε ηθικές αρχές και αξίες που με τον καιρό υποβαθμίστικαν. Ο πολυτονισμός καταργήθηκε ως δήθεν προοδευτική πράξη, η παιδεία μετατράπηκε σε εκπαίδευση, ο δάσκαλος από υπηρέτης της ηθικής έγινε απλός μεταδότης γνώσεων. Αυτό το βιβλίο διδάσκει και προβληματίζει και ίσως να συμβάλει στην επαναφορά της παιδείας - της ουσιαστικής παιδείας - στον τόπο μας.