Γίνεται χρονοσεισμός. Στις 13 Φεβρουαρίου 2001 η ζωή γυρίζει πίσω κατά δέκα ολόκληρα χρόνια και οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν ξανά μια ολόκληρη δεκαετία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λεπτό το λεπτό, ώρα την ώρα, χρόνο τον χρόνο. Να επαναλάβουν τα ίδια ακριβώς πράγματα, να κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη. Να δουν να ξετυλίγονται οι ίδιες τραγωδίες σαν φάρσες. Δέκα χρόνια déjà-vu! Ο χρονοσεισμός τούς έχει αφαιρέσει πλήρως την ελεύθερη βούληση. Κι όλα αυτά γιατί; Διότι έτσι το θέλησε ο Κίλγκορ Τράουτ, ένας γέρος συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας που δεν κυκλοφορούν πια, το alter ego του Βόννεγκατ. Όταν κάποτε η ισορροπία του σύμπαντος θα αποκατασταθεί, όλοι θα ζήσουν ξανά τη ζωή τους σε πρώτη προβολή, κάτι που προϋποθέτει να τεθεί ξανά σε λειτουργία το μυαλό τους. Και τότε τα πράγματα θα αρχίσουν κι άλλο να μπερδεύονται... O Χρονοσεισμός (1997), το τελευταίο μυθιστόρημα του Κερτ Βόννεγκατ, είναι κατά κάποιον τρόπο η αυτοβιογραφία και ο αποχαιρετισμός ενός από τους ευφυέστερους και πιο σαρκαστικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ένα μυθιστόρημα, απόσταγμα σοφίας και μαζί εγκώμιο της μωρίας, για την αγάπη της ζωής αλλά και τη γελοιότητά της, με ήρωα έναν συγγραφέα που ετοιμάζεται να αποχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο.