Στους Δελφούς Εδώ η θάλασσα αιχμαλωτίστηκε ανάμεσα στα βουνά ο άνεμος στα ελαιόδεντρα κι ένα πουλί κρεμάστηκε στον ουρανό της χαράς καθώς η αιωνιότης. Εδώ οι θεοί περπατάνε στους λόφους με τις τεράστιες κνήμες τους κίονες ναών. Προχωρήσαμε φίλοι μου μέσα στο μύθο την ανάσα του χρόνου που μας ψιθύριζε παραμύθια των παιδικών χρόνων της γης. Περπατήσαμε σε ερείπια πέτρα πάνω στην πέτρα τώρα κείτονται. Ένα ποίημα γλίστρησε στις χαράδρες του νου το άφησα να πέσει να πέσει αργά και μαλακά η ζωή μου να μην παρακμάσει. Δελφοί 1987