Παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ένα πολωνικό υπερωκεάνιο διασχίζει αμέριμνο τον Ατλαντικό, με προορισμό το Μπουένος Άιρες. Από εκεί, λίγες ημέρες μετά, στο άκουσμα της είδησης του πολέμου, αναχωρεί εσπευσμένα για την Ευρώπη. Μαζί του επιστρέφουν και όλοι του οι επιβάτες εκτός από έναν: τον νεαρό Πολωνό συγγραφέα Βίτολντ Γκομπρόβιτς. Ενώ ο πόλεμος μαίνεται και τα χιτλερικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Πολωνία, εκείνος αγωνίζεται για να υπάρξει υλικά, πνευματικά και ηθικά πέραν του Ατλαντικού. Στον Υπερ-Ατλαντικό, ωστόσο, δεν εξιστορούνται απλώς οι περιπέτειες, οι αγωνίες, τα αδιέξοδα ενός αυτοεξόριστου, αλλά αναζητείται επίμονα η έννοια και το βαθύτερο νόημα της πατρίδας, του έθνους, του ατόμου, του πολέμου, της τιμής, του φύλου, της τέχνης και του έρωτα. Συνοψίζοντας τις εμπειρίες του των πρώτων οκτώ χρόνων στην Αργεντινή, ο Γκομπρόβιτς γράφει το 1947 ένα από τα αριστουργήματα της μεταπολεμικής λογοτεχνίας. Κινώντας με ταχύτητα και δεξιοτεχνία το μύθο μεταξύ του ιλαρού και του τραγικού, του σοβαρού και του αστείου, του υψηλού και του λαϊκού, του αρχαϊκού και του νέου, θα οδηγήσει τους ήρωες του δράματός του, αντί στη σύγκρουση στη συμφιλίωση, αντί στο έγκλημα στο ξεφάντωμα, αντί στο θρήνο σ ένα καθολικό ξέσπασμα καθαρτήριου γέλιου.