Πώς θα μπορούσαμε να επαναθεωρήσουμε την αντίληψή μας της φύσης (και συναφώς του ανθρώπου) στο μέτρο ιδίως μιας συνήθους αντιδιαστολής της προς την ιστορία, μέσα στην οποία όμως προσέλαβε μια σειρά από σημασίες που την καθιστούν νοητή; Σε ποιο βαθμό άλλωστε η φιλοσοφία αποχωρίζεται μια πρακτική που την κάνει να στοχάζεται πάνω σε λέξεις, οι οποίες υποτίθεται ότι εκφράζουν μια εννοιολογική διακριτότητα που να παρουσιάζει μια ορισμένη ανταπόκριση ή αντιστοιχία με τα πράγματα; Ύστερα, οι διαφοροποιήσεις της γλώσσας στην προσπάθεια να επιτευχθεί η πληρέστερη δυνατή αποκατάταση της σχέσης σημαίνοντος-σημαινόμενου, δεν υποκρύπτουν μια υπόγεια πρόθεση ούτε τυχαίας ούτε καθαρά τελεολογικής τάξης; Σε κάθε περίπτωση, οι λέξεις εμφανίζονται να λειτουργούν όπως τα νομίσματα· υπόκεινται στον εκάστοτε πληθωρισμό της οικονομίας της χρήσης τους....

-...