Στα χρόνια της μακράς δουλείας έγινε μια πνευματική και εθνική ζύμωση στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα και όχι μόνο σε μια «ελίτ», όπως στους τελευταίους βυζαντινούς αιώνες: μια μεταστοιχείωση της εσωτερικής δομής, έτσι που με αργούς ρυθμούς να συντελεστεί η εθνική αυτογνωσία, που δεν πρόφτασε να ολοκληρωθεί στα χρόνια των Παλαιολόγων...

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΜΕΛΕΤΗ εξετάζει τον εξισλαμισμό των Ελλήνων της Μικράς Ασία που είτε δεν ήθελαν, είτε δεν κατάφεραν να φύγουν, είτε εγκαταλείφθηκαν κατά την περίοδο 1919-1925, με βάση τις ιστορίες και την αφήγηση των ανθρώπων που βίωσαν αυτά τα γεγονότα, αλλά και τα αποστάγματα των αναμνήσεών τους...

Η συμβολή της Θεσσαλονίκης στον Αγώνα του 1821 –όπως πολύ γλαφυρά την παρουσιάζει ο Αντώνης Θεοδωρίδης σ’ ένα δοκίμιο του 1940, που αποτέλεσε και την αφορμή για να εκδοθεί το παρόν βιβλίο– δεν έχει αποτυπωθεί όπως θα της άξιζε στον συνολικό καμβά της Ελληνικής Επανάστασης...

Το ακρόπρωρο είναι η προσωποποιημένη ψυχή του καραβιού που διώχνει το κακό, προστατεύει το πλήρωμα, φέρνει πλούτο και χαρίζει νίκες σε ώρα πολέμου...

-

Η σπουδαιότητα της Φιλικής Εταιρείας γίνεται κτήμα των μαθητών μέσα από μια διασκεδαστική, γοητευτική και ελκυστική διαδικασία...

-

Το Μεσολόγγι ως αρχέτυπο θυσίας, ως σύμβολο ελευθερίας, ως εμβληματικός τόπος μνήμης, έχει αποβεί στην κοινή συνείδηση του νέου ελληνισμού αστείρευτη πηγή συγκινήσεων και απαράμιλλο πρότυπο που καθορίζει τα ηθικά μέτρα και τις αξίες της συνύπαρξης και των συλλογικών επιδιώξεων μιας κοινωνίας η οποία επιθυμεί να υπάρχει ως ελεύθερο έθνος...

-

Η ιστορία της Σαγιάδας αριθμεί πολλούς αιώνες...

Το έργο του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου «Γεώργιος Καραϊσκάκης» το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Έλλην» το οποίο ίδρυσε και διηύθυνε ο μεγάλος ιστορικός (1858-1860) αποτελεί τεκμήριο και μαρτυρία η οποία μας εισάγει στις συνθήκες της εποχής του Καραϊσκάκη και των γνωστών αγωνιστών-ηρώων της εθνικής παλιγγενεσίας...

Στο βιβλίο, αναλύονται ιδέες για την ελληνικότητα εμβληματικών μορφών (Περικλή Γιαννόπουλου, Ιωνα Δραγούμη, Γ...

Κάτι σαν λογοτεχνικοί «βίοι αγίων»… αγίων μιας πίστης στα συλλογικά ιδανικά της εθνικής κοινότητας…μιας «ηθικής της προσφοράς» που αφήνονται να «παρασυρθούν» από την, απρόσιτη στους πολλούς, ομορφιά της θυσίας και γίνονται ολοκαύτωμα χωρίς καμιά μεμψιμοιρία είτε μνησικακία… άνθρωποι όπως όλοι κατά τα άλλα, «πότε άγγελοι και πότε διάολοι» όπως έλεγε για τον εαυτό του ο Καραϊσκάκης, άνθρωποι ολοζώντανοι και ατελείς και τραγικοί όσο τραγικό είναι πάντα το πλάσμα που αποφασίζει να ξεκολλήσει από το χώμα και να σαλτάρει στον ουρανό… γιατί τέτοιο «σάλτο» ήταν το ’21 και το υπηρέτησαν κάθε λογής «τύποι» που, κι αν πολλοί ξεκίνησαν από «κακή στράτα», στην πορεία μεταμορφώθηκαν, τους ανάπλασε η βαθιά μοίρα της πατρίδας που αξίωνε να τη λυτρώσουν από τα δεινά της… «Βιογραφίες», ας πούμε, σαν ελεγείες είτε σαν δοξαστικά εγκώμια, αλλά σε κάθε περίπτωση σαν συγκλονιστικά ανθρώπινα στιγμιότυπα στις μεγάλες μάχες για την υπεράσπιση του Καλού… γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε αυτούς που ονειρεύτηκαν και «μαστόρεψαν» τη δική μας ελευθερία… Και επειδή δεν χωράνε όλοι οι Ξεχωριστοί του Αγώνα σε έναν μικρό τόμο, έγινε μια μικρή επιλογή με κριτήρια, βασικά, είτε το «απίθανο» μιας ενέργειας είτε τον άρρητο προσωπικό πόνο ενώ χορεύουν έξαλλα ένα γύρο οι «νόμοι της Ιστορίας»…...

Η εργασία αυτή άρχισε τον Δεκέμβριο 1946, επί υφηγεσίας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών του Σωτηρίου Αγαπητίδη, ο οποίος και μου την ανέθεσε, και συνεχίστηκε επίσης, κυρίως τον Δεκέμβριο 1947, επί καθηγεσίας, επικουρικής τότε, του Ιωάννου Χαραλαμπόπουλου...

Ο John Pierson, οικονομολόγος στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, μετά από επίμονες προσπάθειες 3 ετών που ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του 1960, κατάφερε με συνοδοιπόρους την αγαπημένη του σύζυγο Sherleigh, τον γιό του John και τον φίλο του Peter, να πετύχει την απόκτηση γης στη Σύρο και να ευτυχήσει με την υλοποίηση του οράματός του...