Αυτή η γυναίκα μου φάνηκε εντελώς ξεπεσμένη...

Συγκλονισμένη από τη μαρτυρία μιας Νιγηριανής πόρνης, η Γαλλίδα δημοσιογράφος Σερένα Μονιέ ταξιδεύει στο Λάγος για έρευνα...

«Ωστόσο είναι αργά για να τηλεφωνήσω, αρκούμαι σε ένα SMS...

Ο συνταγματάρχης Χασάν, πρώην μέλος της Προεδρικής Φρουράς του Σαντάμ Χουσεΐν, που παρακολουθείται από το τμήμα καταπολέμησης της τρομοκρατίας της Γιουροπόλ το οποίο διευθύνει ο Ντενίζ Σαλβέρ, βρίσκεται νεκρός σε πάρκο του Βερολίνου...

Είδα τότε απ’ τη μισάνοιχτη πόρτα τη Γιαγιά ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, στη μέσα κάμαρα… Βαριανάσαινε, λαχάνιαζε, πνιγόταν, η ανάσα της σφύριζε και κοβόταν… Μόλις είχε φύγει ο γιατρός...

Μασσαλία, 1962...

Παρίσι, Γενάρης-Ιούνης 1985, Βαστίλη...

Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του, κατά τη διάρκεια των οποίων γράφτηκε και η Παγίδα, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει πως είναι τα πιο «συμπυκνωμένα» και τα πιο δραματικά...

H ΜΗΤΕΡΑ, H ΓΙΑΓΙΑ, H ΦΡΑΝΣΟΥΑΖ, η παιδική ηλικία, το μητρικό φιλί, οι διαλείψεις της καρδιάς, η ακούσια μνήμη, η « μικρή φράση », ο Σουάν, η Οντέτ, η Ζιλμπέρτ, η νεανική ηλικία, ο βαρώνος ντε Σαρλύς, η δούκισσα ντε Γκερμάντ, ο Σαιν-Λου, η κυρία ντε Βιλλπαριζί, οι Βερντυρέν, ο Μορέλ, το Κομπραί,

Ο Κλεμάν Ντιπρέ, άριστος φοιτητής Νομικής, προσλαμβάνεται στη γαλλική αστυνομία το 1942...

Κακός, αυθάδης, αφελής, περιστασιακά σαδιστής, τυχοδιώκτης, ο νεαρός Ανρί Μπυτρόν ηχογραφεί την ιστορία της ζωής του σε μαγνητοταινία προτού τον βρει ο θάνατος: ένας θάνατος που χαρακτηρίζεται ως αυτοκτονία από τους δολοφόνους του Γάλλους μυστικούς πράκτορες, που αναγκαστικά αποσιωπούν το ρόλο τους -και το ρόλο του Μπυτρόν- στην απαγωγή, στο βασανισμό και το φόνο ενός εξέχοντα ηγέτη της αντίστασης, από μια τριτοκοσμική αφρικανική χώρα, στη δίνη ενός μεταποικιακού εμφύλιου πολέμου...

Τρεις γυναίκες...

«Το ντολμέν για το οποίο μου μίλησες, Γιοάν, βρίσκεται στον δρόμο της μικρής γέφυρας, έτσι δεν είναι;» «Δύο χιλιόμετρα μετά τη μικρή γέφυρα, να το θυμάσαι...

«Θέλησα να το πιστέψω, θέλησα να ονειρευτώ ότι το βασίλειο της λογοτεχνίας θα με υποδεχόταν όπως κάθε ορφανό που βρίσκει εκεί καταφύγιο, αλλά ακόμα και μέσω της τέχνης δεν μπορείς να βγεις νικητής από την αχρειότητα...

Γαλλία, ακτή του Ατλαντικού...