Μια φορά κι έναν καιρό, έναν καυτό Αύγουστο, πριν από πάρα πολλά χρόνια, η Νεφέλη ήθελε να κάνει μαθήματα τένις...

Λύκε, λύκε, είσαι εδώ; «Η ασθένεια, οποιοδήποτε ταυτότητα κι αν έχει, μας μαθαίνει να πειθαρχούμε, να γνωρίζουμε καλύτερα την ψυχή μας...

Θέλει να φτάσει στην άκρη του νησιού....

Νοµίζω πως χιλιάδες χρόνια πέρασαν από πάνω µου, αφήνοντας στο διάβα τους µνήµες που έσκαψαν βαθιά την ψυχή και το κορµί µου, στολίζοντάς τα µε απέριττα κοσµήµατα, θέληση, καρτερία, ελπίδα, απέραντη αγάπη για τη ζωή και τις αµέτρητες µυρωδιές που µας περικυκλώνουν....