Θέλει να φτάσει στην άκρη του νησιού. Ρίχνει ένα βλέμμα και ψάχνει σημάδια που μόνο αυτός μπορεί να εντοπίσει. Θάλασσα... Πηδά από βράχο σε βράχο. Βουτά τις πονεμένες πατούσες του στο ελάχιστο νερό που ξεπροβάλει. Σφαλίζει τα μάτια του από ευχαρίστηση! Τα κατάφερε και ήρθε πίσω γεμάτος! Είδαν τα μάτια του... Γεύτηκε η ψυχή του... Ένιωσε την ανατριχίλα στο κορμί του... Αγάπησε και αγαπήθηκε! Και κάπως έτσι τελειώνει το παραμύθι μιας ζωής στα γαλάζια νερά του Αιγαίου. Μια ζωής σαν σύννεφο, που τον ταξίδεψε στη δίνη του χρόνου, με το σχήμα μιας μπλε σεβρολέτ!