ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ...

V Ταξίδευες μοναχική στη δίνη τ’ ουρανού...

Μπορεί να απελευθερωθεί ο Σίσυφος, να απολαύσουμε την ανέμελη ευτυχία των Kυνικών, να οργώσουμε τη γη με τις Μούσες, να κρυφοκοιτάξουμε τις απαγορευμένες αγάπες μας και να δικαιώσουμε τον αδικημένο μέσα μας; Τι θα γίνει αν ερωτευτούμε τα αντικείμενα, ψάξουμε για ένα καταφύγιο, αρνηθούμε να πεθάνουμε, φανταστούμε, ονειρευτούμε και πάψουμε να κατακρίνουμε αυτά που μας πονούν; Παρελθόν και παρόν βαδίζουν μαζί και σε αυτό το βιβλίο του συγγραφέα...

«Ο παππούς Τορκουάτο αποφάσισε να με κάνει πραγματικό ποντικό… Με έστειλε λοιπόν στην Αφρική για ένα ταξίδι σούπερ περιπετειώδες, από την έρημο Σαχάρα μέχρι του καταρράκτες της Βικτώρια! Η πιο μεγάλη συγκίνηση όμως ήταν ότι απέκτησα πολλούς φίλους...

«Στην Ποντικούπολη η πρώτη μέρα της άνοιξης είναι μέρα γιορτής! Γίνεται Κυνήγι του Αυγού και Διαγωνισμός Ζαχαροπλαστικής...

Συνηθισμένος να θέτει σε εφαρμογή την ενσυναίσθηση (empathy) στη σχέση με τους ασθενείς του, βάζοντας τον εαυτό του στη θέση τους συνεχώς (μια άσκηση που τον έκαψε ως ψυχίατρο), ο δόκτωρ Ψ νιώθει την ασυνείδητη ανάγκη να δει τον ίδιο μέσα από τα μάτια των άλλων...

Ο επιθεωρητής Κροκοντίλο είναι εδώ για να σε βοηθήσει να αναγνωρίζεις, να μετράς και να διαχειρίζεσαι τα δέκα βασικά συναισθήματα χάρη στην απίθανη εφεύρεσή του: το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΜΕΤΡΟ...

Η Νένη θέλει να είναι πάντα καλή φίλη...

Ο Βίγκο Μπέργκερ, αξιωματικός της γερμανικής αντικατασκοπείας, κάνει μια αναπάντεχη γνωριμία σε ένα λεηλατημένο εβραϊκό σπίτι την επομένη της Νύχτας των Κρυστάλλων και μπλέκει σε μια περιπέτεια που θα τον φέρει αντιμέτωπο με πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς στο κοσμοπολίτικο Βερολίνο του 1938...

Περισσότερες από 3...

Όλοι γνωρίζουν ότι η Ακρόπολη είναι το σημαντικότερο μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού...

Κωνσταντινούπολη, 1452-1453...

Μια διαδρομή μέσα από μικρά κείμενα για πρόσωπα της τέχνης, σε μια αντίστροφη πορεία από το σήμερα μέχρι το μακρινό 1991...

Helene Schjerfbeck Έπεσε στα πέντε από τη σκάλα κι έμεινε κουτσή...

Αδυναμίες Τις λυπάμαι τις λέξεις τις αλυσοδεμένες σε φράσεις, που μυρίζουν αναχρονιστική μούχλα, προσηλυτιστική διδασκαλία και θρησκευτικό ρατσισμό...