Κάποιες φορές είναι μέσα στο κεφάλι μου με προσέχει με ενθαρρύνει με προβληματίζει με κοροϊδεύει με μαλώνει με συγχαίρει Άλλες φορές, μέσα στο κεφάλι μου κάνει διάλογο με άλλες φωνές και μπερδεύονται όλες μαζί Κάποτε βγαίνει με λέξεις από το στόμα μου...

Λύτρωση και γλυκιά δυνατή γιατρειά είναι για μένα η ποίηση, λίγο σαν την αγάπη! Ζωγραφίζω με τις λέξεις τις εικόνες που δημιουργεί η φαντασία μου...

Απ’ το παράθυρό μου βλέπω...

Tο Mπαομπάμπ, αυτό το τεράστιο και περίεργο δέντρο, μοιάζει με κάθε κοντινή ή μακρινή αγκαλιά, φωλιά, πόλη, χώρα, μοιάζει με κάθε ψυχή και συμβολίζει το όραμά μου, τον κόσμο στον οποίο θα ήθελα να ζήσω...

Το Γατουχάν είναι ένα μικρούτσικο, κινούμενο νησί σε σχήμα γατοπατούσας...

Οι εικόνες αυτού του βιβλίου είναι αναγνωρίσιμες από εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο σε όλο τον πλανήτη...

«Μετά την απώλεια της όρασής μου, είχα δύο επιλογές...

Γνωρίστηκαν σε μια θαλασσοσπηλιά, μια νύχτα με φεγγάρι...

Όταν σε συνάντησα γέμισε ο ουρανός Κορδέλες παντού, ουράνιο τόξο από κάπου αλλού Όλα τα χρώματα της γης μπορείς, καρδιά μου, να χαρείς...

ΝΟΣΤΕΡΩΤΑΣ ΙΙ Όσες λέξεις κι αν αλιεύσουν για να συσκοτίσουν τις έρευνες των ανομολόγητων μυστικών συνευρέσεών τους, σε πίνακες, ποιήματα, γλυπτά, ταπετσαρίες, εισέρχεται απρόσκλητα η λάμπα του Κατζουράκη: Όλες τις σκηνές που επινοούν για να δραπετεύσουν η παλιά λάμπα πετρελαίου τις φωτίζει τόσο όσο χρειάζεται… Για να εκμυστηρευτεί η Σφίγγα τα αλάλητα...

Ο Παύλος σταματάει το διάβασμα...

Η Αγάπη, η μικρή ηρωίδα της ιστορίας, προσπαθώντας να φτιάξει το κάδρο της οικογένειάς της, ψάχνει να λύσει το μυστήριο: Τι χρειάζεται για να γίνει μια οικογένεια; Οι περιπέτειές της στο σχολείο και στο κάμπιγκ, οδηγούν όλα τα παιδιά μαζί στην τελευταία πίστα… όπου άρχισαν να φτιάχνουν νέα κάδρα, με λεπτομέρειες και χωρίς μισόλογα...

Ο Μάξιμος δεν φοβάται τίποτα...

6 + 1 Παραμύθια της Λέρου, να τα διαβάζεις με τ’ αυτί και να τα λες με την καρδιά...

Φεύγει ο Φοίβος....