ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Ξεκίνησαν από το σπίτι του, στου χωριού την πλατεία...

«Εξομολογητικός, σπαρακτικός ενίοτε, ο λόγος του Γιάννη Ευσταθιάδη είναι εκ πεποιθήσεως απλός, παρ’ ότι μιλάει για τα πολύ μεγάλα, τη ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και τον πόνο...

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΑΡIΑ Αγαπημένη μου Μαρία απ’ τον καιρό της νιότης σου πολλά έχουν αλλάξει: αν λες πως είδες άγγελο σου δίνουν φάρμακα —είναι αρρώστιες οι επουράνιες πτήσεις— ή που θαρρούν ότι μιλάς με αλληγορίες...

-

ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ το λέω: «ήταν μια μέρα δύσκολη κάτω από το σώμα μου ήρθε και ξάπλωσε ένα μυρμήγκι τόσο κουρασμένο από τις εξορμήσεις του να βγει να δουλέψει για λίγο φαγητό κι ύστερα να πάρει το λεωφορείο να γυρίσει πίσω εκεί που λέει ότι είναι σπίτι του εκεί που είναι το τραπέζι και το μαξιλάρι του κι ένα μικρό ποτήρι γυάλινο που έχει για να μαζεύει τη βροχή»...

Με κατάλληλους χειρισμούς, καταφέρνει ο Καινός να τον διορίσει ο δικτάτορας πρύτανη του παραμεθόριου πανεπιστημίου της χώρας και να επιτρέψει πρυτανικές εκλογές, στις οποίες ο Καινός θριαμβεύει, ποζάροντας ως ο δημοκράτης υποψήφιος...

ΤΙΚ ΤΑΚ Δυο παγκάκια στο ένα γύρω τρεις γάτες απλωμένες στο άλλο τρεις γυναίκες απλώνουν μπροστά πόδια πρησμένα αμίλητες μια ουρά γνέφει τα δευτερόλεπτα το μπαστούνι απέναντι τις ώρες...

Ποια είμαι; Είμ’ ο τρελός αχινός...

«… Ήταν ένας ήχος στριγκός και διαπεραστικός που δύσκολα μπορούσε κανείς με αληθοφάνεια να περιγράψει χωρίς ν’ ανατριχιάσει...

«Τα παιδικά μας χρόνια κοιμούνται σε άνθη νερατζιάς σε τρυφερά σεντόνια και σε ανεπαίσθητο άνεμο αναδεύονται ξυπνάνε...

ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ; (Διερώτηση με ένα τάνκα) Διασχίζουμε Έρημο αισθήσεων αβοήθητοι...

ΤΟ ΒΟΥΝΟ Πέρασαν μέρες πέρασαν νύχτες πέρασαν άνθρωποι κι άνθρωποι κάτω απ’ τον ίσκιο του Κι αυτό εκεί βουβό κι ασάλευτο απόμακρο πάντα αθάνατο...

Χρόνια τώρα η Κεβή Σαρρή σκεπτόταν να γράψει την ιστορία της ζωής της για τον εγγονό της Χάρη...

Σ’ αυτό το εντυπωσιακό βιβλίο με τα καλοδουλεμένα, σφιχτά και δυνατά ποιήματα, ο N. C. Germanakos φιλοσοφεί γύρω από την οικογένεια και την πολιτική,

ΤΣΙΓΚΙΝΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ Αρκετά με εσάς, φρούδες ελπίδες, σε έμαθα πια, τσίγκινη προσαρμογή γυαλίζεις λίγο στο φως μα στο σκοτάδι κόβεις και πονάς...