Η Γιώτα Παπαδοπούλου μοιράζεται τους στίχους της με τους αναγνώστες ακούγοντας την εσωτερική της φωνή, θέλοντας να τους αφυπνίσει, να τους μιλήσει για την αυτογνωσία, για της ανωριμότητα της κοινωνίας, την τελειότητα και την ατέλεια, την αλήθεια όπως η ίδια το εισπράττει...

Ο Γιάννης Σαμοθράκης, υπάκουσε σε μία εσωτερική αναγκαιότητα στο να οργανώσει τις πράξεις του και να ελέγξει την υπαρξιακή του αγωνία...

Άνθρωπος είναι ένα τίποτα που όμως υπάρχει με κάθε χειροπιαστή απόδειξη...

-

Ένα ταξίδι του εαυτού σε κοινωνικές, θρησκευτικές, ακόμη και μεταφυσικές ανησυχίες, γραμμένες με ποιητικό ύφος...

-

Τα παιδιά στο σχολείο αγαπούν και φροντίζουν τον κήπο...

Τα ζώα της θάλασσας, της σειράς μαθαίνω και χρωματίζω, είναι ποιήματα και χρωμοσελίδες για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας...

Το Φροσάκι, η μικρή κηπουρός, μεγαλώνει ανάμεσα σε έναν ολάνθιστο κήπο και στο μεγάλο θερμοκήπιο του μπαμπά της...

Σε ένα δασάκι ζούσε ένα δέντρο ψηλό, γεμάτο καφετιά κλαδιά και πανέμορφα χρυσαφιά φύλλα, που κατέβαιναν ως κάτω κοντά στη γη...

Τρεις μονόλογοι, στους οποίους οι ήρωές τους ζουν μέσα στο σύγχρονο αστικό πολιτισμό και «αποκαλύπτονται» τις στιγμές της μοναξιάς, πιστοποιούν την εποχή, τα ζητούμενα και τις ιδέες τους, αντικρίζοντας την αλήθεια μπροστά στον καθρέπτη τους...

Η μάγισσα Θεανώ ζει στο φαράγγι των πάντα εκπλήξεων μαζί με τα ζώα της...