Κάπου, κάποτε, στο κοντινό μέλλον...

Η ίδρυση της Πόθιας Καλύμνου στα μέσα του 19ου αι...

"Η κιμωλία και ο βράχος" είναι ένα παραμύθι που πραγματεύεται το ταξίδι για την ανακάλυψη και την αποδοχή του εαυτού μέσα από την εμπιστοσύνη στον εαυτό, την εναλλαγή συναισθημάτων, αλλά και τη φιλία...

-

-

Ο Νίκος Καββαδίας δεν είχε για φίλους του μονάχα δυο παπαγάλους και μια μαϊμού που έψαχνε πάντα τα ρούχα του και που αντάλλαξε κάποτε μια γραβάτα του για να την αγοράσει κι έπειτα την εκπαίδευσε ο ίδιος, αλλά είχε κι έναν μεγάλο έρωτα και έναν αδελφικό φίλο...

Κατά τη διάρκεια των αρχαίων χρόνων οι μύθοι μεταδίδονταν διά στόματος και ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας...

Θα μάθετε για: Ικαρία, μακροζωία των Ικαριωτών, τρόπο ζωής στην Ικαρία, "Το Πνεύμα της Ικαρίας", ιαματικά λουτρά, ραδόνιο, ιοντίζουσα ακτινοβολία, αντιμετώπιση αρθριτικών, φλεγμονή και πόνο, σωματικό βάρος, ικαριακή διατροφή, κίνηση και περπάτημα, ορθόδοξη νηστεία, νηστίσιμες και μη συνταγές, στοχευμένη άσκηση, ιαματική ψυχαγωγία, και άλλα συναφή...

Έμαθα νωρίς από την κυρα-Ζωή πως το φαγητό είναι γλώσσα, συχνά μονόδρομης επικοινωνίας, μα πάνω απ’ όλα είναι γιατρειά για το σώμα και την ψυχή...

Μεσοαστικές τραγωδίες, οικονομικά πακέτα στήριξης, πρωτεϊνούχα σκευάσματα, εφημερίδες ευθυγραμμισμένες, καθοδηγούμενοι αξιωματούχοι, αφελείς πολίτες, φοβισμένοι γκατζετάκηδες, πολιτικές τομές στο δημοκρατικό σώμα, να αιμορραγούν συστημικές αδικίες, βιομηχανικός πολιτισμός, τάχα στο πλευρό του τίμιου εργάτη, συγχρονισμένες μπότες που πατούν και σήμερα λαιμούς και ιδεολογίες, στη χημική, ελεύθερη κατά τα άλλα, οδό των ονείρων μας...

Όλοι μας έχουμε έναν Αγριανθό μέσα μας...

Η Αλίκη, μια κοπέλα με τραγικό παρελθόν, αποφασίζει να μετακομίσει με την οικογένειά της στην Κορησό, με την ελπίδα ότι όλα θα φτιάξουν...

Πρωτότυπες ιστορίες που δίνουν ερεθίσματα για αναζήτηση λύσεων και απαντήσεων στο διαδίκτυο και σε άλλα βιβλία...

Συνέχισε το δρόμο σου, ταξιδευτή, και μη γυρίζεις πίσω, κοίτα μπροστά, κοίτα ψηλά: Εκείνος νοιάζεται για σένα, δεν είσαι μόνος! Ας γίνει το τραγούδι τού δρόμου βάλσαμο για όλους εκείνους που δίνουν την τίμια μάχη, που προσπαθούν, ματώνουν, ελπίζουν...

Σήμερα, θέλω να σας πω για τον Πρασινομπαλονάκη, το καμάρι του κυρ Θύμιου...