Δύο νουβέλες με διαφορετικό περιεχόμενο αλλά με τον κοινό τίτλο ΑΡΧΗ...

Μέρες του Οκτώβρη του 1967...

Τι κάνεις, ρε; Όταν η δια ζώσης επαφή καταργείται, τι μπορεί να κάνει η τηλ-επαφή; Αιωρούμενοι στο κενό της φυσικής παρουσίας του αγαπημένου άλλου, δυο φίλοι επικοινωνούν, όπως παλιά, στέλνοντας γράμματα ο ένας στον άλλον...

Ένας άντρας βρίσκεται αναίσθητος δίπλα σε έναν νεκρό...

Εκείνη την εποχή που γύριζα άσκοπα στην Ευρώπη έκπτωτος –το γιατί δεν είναι της ώρας –δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τη φίλη μου τη Ζωή που ζούσε χρόνια εγκαταστημένη στο Παρίσι...

Η αστυνομική νουβέλα Ο Σπινέλλι στον Κάμπο μάς ταξιδεύει από τη Νότια Ιταλία στον Κάμπο της Χίου...

Δεν θα απείχαμε πολύ από την πραγματικότητα, αν λέγαμε πως και οι εποχές αλλάζουν, μα πάντα ίδιες μένουν...

Το τριανταφυλλένιο στόμα της Ρόζας, τα άτακτα χεράκια της Ζωζώς, ο τρόπος που γελάει η Ρίτα, τα σμιχτά φρύδια της Ελένης, το απαλό δέρμα της Χρυσής, η ενεργητικότητα της Τζένης, η ηδυπάθεια της Σοφίας, τα μακριά μαλλιά της Μυρτώς, οι σκούρες ρώγες της Άννας, τα γυμνασμένα πόδια της Άντζελα και η μέση δαχτυλίδι της Ρούλας...

ΕΝΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ στον Άρη επικοινωνεί με τη σύντροφό του στη Γη· τα μηνύματά τους είναι ύμνος στη ζωή και συνάμα βύθιση στη μοναξιά, καθώς εκείνος συντρίβεται από τη σιωπή και την ερημιά του πλανήτη, ενώ αυτή νιώθει να τον χάνει...

-

Αν δεν τον σκότωνα, θα με βίαζε...

Αν η ανθρώπινη ομορφιά είναι αξία φθαρτή, αν από τη γέννησή της υπόκειται στη διάβρωση του χρόνου, όσο διαρκεί, όσο θαμπώνει με τη λάμψη της τους καταδικασμένους να ζουν στη σκιά της, παραμένει ανεκτίμητη...

Σε μία ασυνείδητη κο...

Ο Μ. ξυπνά από ένα όνειρο που τον ταράζει χωρίς να μπορεί να εξηγήσει το πώς. Σιγά σιγά τα πάντα γύρω του χάνουν το νόημά τους και καταρρέουν ανεξήγητα μπροστά στα μάτια του.

Ένα σοβαρό ατύχημα διαταράσσει ανεπανόρθωτα τον ψυχισμό του νεαρού ήρωα και τον φέρνει αντιμέτωπο με όλα όσα ως τότε θεωρούσε δεδομένα και αυτονόητα...