"....

"Φοβάμαι", ψιθυρίζει η Ρούλα....

Εκεί στα τέλη του μήνα είναι που θυμούμαι κάποια λαμπερά Σαββατιάτικα απογεύματα κι αναστενάζω....

Είναι ο κάθε απλός άνθρωπος ένας ήρωας; Αξίζει η ζωή του να γίνεται ένα μυθιστόρημα ή ένα θεατρικό έργο; Νοιώθει σαν τον πρωταγωνιστή που η ζωή ανέβασε να παίξει στο έργο που έγραψε γι αυτόν; Μπορεί να δεχτεί τους όρους του σκηνοθέτη, ακολουθώντας βήμα-βήμα και με προσήλωση στο στόχο την ανηφοριά της εκμάθησης του ρόλου και της σωστής απόδοσής του τον αγώνα, ελπίζοντας στο ευτυχισμένο αποτέλεσμα; Ονειρεύεται ν αξιωθεί το χειροκρότημα του τέλους και της επιτυχίας ν απολαύσει τις δωρεές; Αν σ όλα τα παραπάνω ο θεατής απαντήσει «ναι», τότε το έργο τούτο θα τον αγγίξει και θα τον δικαιώσει....