Είναι ο κάθε απλός άνθρωπος ένας ήρωας; Αξίζει η ζωή του να γίνεται ένα μυθιστόρημα ή ένα θεατρικό έργο; Νοιώθει σαν τον πρωταγωνιστή που η ζωή ανέβασε να παίξει στο έργο που έγραψε γι αυτόν; Μπορεί να δεχτεί τους όρους του σκηνοθέτη, ακολουθώντας βήμα-βήμα και με προσήλωση στο στόχο την ανηφοριά της εκμάθησης του ρόλου και της σωστής απόδοσής του τον αγώνα, ελπίζοντας στο ευτυχισμένο αποτέλεσμα; Ονειρεύεται ν αξιωθεί το χειροκρότημα του τέλους και της επιτυχίας ν απολαύσει τις δωρεές; Αν σ όλα τα παραπάνω ο θεατής απαντήσει «ναι», τότε το έργο τούτο θα τον αγγίξει και θα τον δικαιώσει. Ας ανέβει, λοιπόν, μαζί με τους πρωταγωνιστές στη σκηνή, για να νοιώσει τους δικούς τους αγώνες και τις λαχτάρες κι όταν θα πέφτει η αυλαία, μαζί τους ας υποκλιθεί στης ελπίδας τη δύναμη, που ξεπερνά κάθε εμπόδιο και δυστυχία και υποκλίνεται κι εκείνη πάντα σε τέλος ευτυχές.