Μία κοπέλα αντιμετωπίζει με απόγνωση την ανίατη ασθένεια της μητέρας της, ένας μεσήλικας άντρας, ευρισκόμενος ξαφνικά αντιμέτωπος με την ανεργία, αγωνιά για το μέλλον του...
Tί σημαίνει για την ανθρωπότητα στον 21ο αιώνα το φαινόμενο των μαζικών τάφων και των σιωπηλών, απρόσωπων, αποστειρωμένων ενταφιασμών; Τί επιπτώσεις, άμεσες αλλά και μακροπρόθεσμες, μπορεί να έχει τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, η αδυναμία επιτέλεσης του πένθους, με όλο το τελετουργικό που επιβάλλει η κουλτούρα της κοινωνίας την οποία ανήκει ο νεκρός ;
Ποιά η λειτουργία του πένθους στις προνεωτερικές, στις παραδοσιακές κοινωνίες ; Και τί σημαίνει ο αποκλεισμός του νεκρού και του θανάτου από τη ζωή των ανθρώπων στις κοινωνίες της αστικής νεωτερικότητας ; Τί γίνεται με το αδύνατο πένθος για τους νεκρούς της πανδημίας, τους ανθρώπους που πεθαίνουν ολομόναχοι σε συνθήκες καραντίνας και ενταφιάζονται χωρίς το επικήδειο τελετουργικό, κλεισμένοι σε σφραγισμένα φέρετρα σε ομαδικούς τάφους ;
Τί μπορεί να σημαίνουν για τον πολιτισμό μας οι κρύπτες αυτών των νεκρών, εγκιβωτισμένες μέσα στους ζωντανούς ;
Το πένθος και τα ταφικά έθιμα είναι όρος της κοινωνικής ζωής, μέρος του κοινωνικού δεσμού...
Ολοι λίγο-πολύ είμαστε αναβλητικοί! Αναβάλλουμε να κλείσουμε ραντεβού με τον γιατρό, να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, να καταπιαστούμε με μια ανιαρή δουλειά...
Αυτός ο συλλογικός τόμος περιλαμβάνει μελέτες πανεπιστημιακών καθηγητών και ερευνητών που επιχειρούν να ανιχνεύσουν τους αρμούς ανάμεσα στις τρεις θεμελιώδεις για την ανθρώπινη σκέψη και πνευματική δημιουργία θεματικές έννοιες, την φιλοσοφία, την αυτογνωσία και την επιμέλεια ψυχής/εαυτού, εκκινώντας από την αρχαία φιλοσοφική προσέγγιση της σχέσεως μεταξύ τους, η πιο γνωστή εκδοχή της οποίας είναι το σωκρατικό αίτημα για την επιμέλεια της ψυχής, και επεκτείνοντας το ενδιαφέρον τους σε όλες τις μεταγενέστερες περιόδους της ελληνικής φιλοσοφίας, μέχρι και την νεοελληνική φιλοσοφία...
Μια σειρά επτά σύντομων "μαθημάτων", που διερευνούν το μυστήριο και το θαύμα του έρωτα: από το τυχαίο γεγονός της συνάντησης έως και το γεγονός του τέλους ή της διάρκειας του έρωτα· διάρκεια που είναι μυστηριώδης και θαυμαστή, όπως το γεγονός κάθε πρώτης συνάντησης...
"Διαβάζοντας το βιβλίο "Η Πηγή των Πάντων", νιώθεις την καρδιά και τον νου σου να ανοίγει, νιώθεις να πλησιάζεις περισσότερο τον εαυτό σου, τον συνάνθρωπο, τον ίδιο τον Θεό"...
Το βιβλίο αποτελείται από τις σημειώσεις του ίδιου του Winnicott από τους τελευταίους έξι μήνες της ανάλυσης του "Δρα Α." η οποία έλαβε χώρα σε δύο φάσεις, η μία τη δεκαετία του 1940 και η άλλη τη δεκαετία του 1950.