Θά ’ρθει η ανατολή, όμως εσύ δεν θά ’ρθεις! Ήσουν ηχώ κι έχεις χαθεί, δέντρο κι εξεράθης...

Αν και διάβηκαν αιώνες και χιλιετίες από τότε που έλαβε χώρα η πρώτη μορφή βίας μέσα στην οικογένεια∙ τίποτα δεν έχει αλλάξει… Αν και ο άνθρωπος «εξελίχθηκε» κι έφτασε σε υπερκόσμιους πλανήτες και μπορεί πλέον να μελετάει με άνεση το Σύμπαν… παράλληλα έχει και την «αχίλλειο φτέρνα» του, η οποία τον ευτελίζει, τον καταστρέφει και τον γυρνάει στα παλαιά βήματα του προγόνου, εκείνου του άξεστου κατοίκου των σπηλαίων… εκείνου που πρώτος σήκωσε το χέρι του πάνω στο πιο αδύναμο μέλος της οικογένειάς του για να επιβληθεί και να κυριαρχήσει...