Σκοτεινά νερά οι γυναίκες τα γέλια τους αστραπές στα τζάμια Άλλες πάλι να σηκώνονται απ τ άγρια μεσάνυχτα να γυρνάνε τα λόγια τους γύρω απ το στόμα με μια στρυφνή επιδεξιότητα να τ απιθώνουν επάνω στα πράγματα να τα στριφογυρίζουν έπειτα να τα γυαλίζουν κάνοντάς τα ασήμαντα Κενά κομμάτια ζωής...

Στον συγκεντρωτικό τόµο "Τα ποιήµατα 1984-2004", που παρουσιάζεται µαζί µε την ανέκδοτη ενότητα "Από µνήµης", αναδεικνύεται το συνολικό έργο των ετών αυτών (ήτοι οι συλλογές: "Η κρεμασμένη", "Το ιερό κενό", "Κοιμήθηκα η αχάριστη", "Η θλίψη καίει τις σκιές μας", "Ωσάν λέξεις", "Το σώμα δίχως αντικλείδι" και "Το ακίνητο εν οδύνη") και η εξέχουσα ποιητική πορεία της Ζέφης Δαράκη....

[δείγμα γραφής:] ΤΟ ΣΩΜΑ ΔΙΧΩΣ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙ Κλειστοί σταθμοί τα σώματα παραπέμπουν σε κλεμμένα κλειδιά Σκουριασμένα σκοτάδια τα λόγια δεν ανοίγουν στο φως για τίποτε πια Ερειπωμένα λοιπόν τα παλιά σύνορα του πάθους Τα δάκρυα που αποδοκίμαζαν ματαίωναν λέξεις Μέσ απ τη φούχτα το φιλί Το βλέμμα να λύνει τα πέδιλα και τα μαλλιά αχνίζοντα Ερειπωμένες οι αετοφωλιές των εκμυστηρεύσεων Μέσ στ άγρια μεσάνυχτα το σώμα δίχως αντικλείδι Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΣΙΩΠΕΙΤΑΙ Ό,τι παρασιωπείται είναι ό,τι παρασιωπείται κάτω απ το μυστικό του μυστικού ό,τι ονομάζεται είναι ό,τι παρασιωπείται είναι το άλεκτο που δεν προδίνεται Γιατί δεν μιλιούνται οι δρόμοι του έρωτα περπατιούνται από παμπάλαια μυστικά και δροσερά κλάματα Των κυμάτων οι αφορισμοί τα μηνύματα των κυμάτων οι μέδουσες...

Στην Όνειρο οι πρώτοι παραθεριστές είχανε κιόλας φτάσει....

-...

Το άλλοτε αύριο του χτες (σ....

-...

-...

-...

-...

"Ήταν απόγευμα μες στο δωμάτιο και ξάφνου τα πράγματα σαν να ρουφήχτηκαν από τους τοίχους....

-...

-...

-...

Πατείς με πατώ σε στον Παράδεισο ιδιοφυείς οι απαντήσεις στην Κόλαση παρέπαιε ο έρως και η ποίηση αλλά ήταν το κλίμα τροπικό έμεινα κρεμασμένη στο κενό...

ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ ΜΝΗΜΗ Ρ...

-