Ο Αφελίδης είναι "...συνετός" υπάλληλος του Παραλίδη. Τον θαυμάζει, τον ευγνωμονεί και τον προσκυνάει, πεισμένος πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αφεντικό. Σαν το σκυλάκι μου δηλαδή... Αυτός και η άνεργη γυναίκα του, "χορταίνουν" με τα όνειρα... Γι αυτό και δεν κάνουν το παραμικρό για να πάρουν τα όνειρα σάρκα και οστά. Με ξερό ψωμί και μισαδάκια τσιγάρα βολεύονται για να βγει ο μήνας και "ζούνε" την καλοπέραση μέσα απ τις ζωές άλλων... Προς τα έξω όμως το παίζουν λεφτάδες, μα και διπλογελοιοποιούνται φορώντας ως και πανάκριβα παρδαλά μοντελάκια, αποφόρια των Παραλίδων... Ο γιος τους όμως, ο "σωτήριος" Σωτηράκης, 8-9 χρονών παιδάκι, είναι το ακριβώς αντίθετο απ τους αφελίδες γονείς του. Όχι τυχαία. Απλά, τον ατσαλώνει ο θείος του. Ένας εργάτης συνδικαλιστής. Σαρκαστικό βιβλίο με ...σφραγίδα του το αστείρευτο γέλιο(!!!), μα κυρίως την απέραντη αισιοδοξία και την ολοζώντανη ελπίδα που δίνει ο μικρός μας ήρωας!