Tristesse,
mer des mers
mère de la mer
écoute les paroles
d’un homme drôle

Χρόνος πρώτος
Αφηγούμαι τον αιώνιο χρόνο
τον αιώνιο άνθρωπο και το αιώνιο περβόλι
το μεσημέρι πριν το βομβαρδίσουν
τα χιλιάδες βλέμματα των λουλουδιών
τα δευτερόλεπτα
που αυτοκτονούν πριν της ώρας
και τη μητέρα μας
που έπνιγε κάθε απόγευμα τον εαυτό της
από ευγνωμοσύνη
στην αιώνια παρθενία
Σας επιδεικνύω
τον πολυτάλαντο άνθρωπο του Κρομανιόν
τους Καθάρους που αυτομόλησαν
μετά την ονειρική τους σφαγή
τους μεσαιωνικούς κόμπους
στο λαιμό των Αψβούργων