Αυτήν τη φορά δεν εμφιλοχώρησε ο χαλκευτής Φοβήτορας....

Κυνηγοί γλεντούν....

Η συλλογή είναι προσπάθεια παρέκβασης απ’ το ολισθηρό μέτρημα του υπολοίπου περιγράφοντας την αλληλοσύνδεση των φαινομενικά αντίθετων δυνάμεων...

Ποια είναι η γκροτέσκο μορφή που εμφανίζεται στην άκρη του πλάνου από τη μέρα της γέννησής σου και που όσο περνούν τα χρόνια, κάνει όλο και πιο αισθητή κι ενοχλητική την παρουσία της; Γιατί η γερόντισσα άστεγη στο βασιλικό κήπο αρνείται τα χρήματα και προσβάλλει αυτόν που της τα προσφέρει; Ποιο, άραγε, είναι το μυστικό της ευθυμίας και πώς η αφήγηση του ονείρου ταιριάζει ακριβώς με το yang της ζωής; Πόσες μάσκες έχουμε; Και πόσες απ’ αυτές έχουν ήδη γίνει δέρμα μας; Δώδεκα μικρές μαχαιριές που στάζουν στο γάργαρο ρυάκι της μνήμης και της φαντασίας· ρετουσάρουν τα περιγράμματα, χρωματίζουν τον παλμό...

Έκτη εμφάνιση, δεύτερη με ποιήματα χαϊκού· 120 δεκαεπτασύλλαβες συνθέσεις, σαν λεκτική φωτογραφική μηχανή...

Στο προλογικό Α΄ μέρος, σαν ανταπόκριση από την ασύνορη, εμπόλεμη ζώνη, ο ποιητής μεταδίδει —χωρίς σχόλια σχεδόν— εικόνες, δονήσεις και παραλειπόμενα της «αναγκαστικής» μετανάστευσης, ενώ στο κύριο Β΄ μέρος, ερευνά —εκτός των άλλων— τη συμπτωματολογία των νοσηρών μοτίβων συμπεριφοράς και τον βίαιο εκτοπισμό της σκέψης στις προηγμένες, «ειρηνικές» πολιτείες...