Τα πρόσωπα της ιστορίας δεν είναι αυτά που την απαρτίζουν ως πρόσωπα. Είναι σκέψεις, αισθήσεις, είναι η βροχή και ο άνεμος. Ζωή που ζουν και ο συγγραφέας θεατής της, ή καλύτερα ζωγράφος της. Ένας κυβιστικός πίνακας. Το θέμα του είναι το πιο απλό, το πιο καθημερινό. Εκείνος, εκείνη, το πεπρωμένο τους, ο αναρχικός Στρατός, ο καταραμένος καναπές, ο Nietzche και ο Bobby Fischer... ... Το σκάκι είναι η ζωή, έλεγε ο Fischer. Είναι; Ο βασιλιάς δεν αιχμαλωτίζεται καθώς δεν πολεμάει ο ίδιος, σχεδόν ποτέ του, μόνο κατ εξαίρεσιν ρίχνεται με το σπαθί στο μακελειό - ποτέ, και πάντα τον παραδίδει ο ίδιος ο στρατός του σαν δεν έχει καμιά ελπίδα επιβίωσης, η παραδοχή της ήττας επικυρώνεται με την παράδοση του μονάρχη - όχι, όχι, όχι...