....

-...

Ο αθλητής της πυγολαμπίδας Αυτό που καθιστά ένα ποιητικό νοούμενον «τελειότητα» δεν είναι κάτι άλλο παρά από την απαλή ζεστή απαλάμη στο μάγουλο πρόσωπο με πρόσωπο εις την όψη ενός κίονα...

ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΗΘΩ ΑΣΦΑΛΩΣ για ό,τι με κάνει να αισθάνομαι την νεότητά σου στο έπακρον της προσμονής μου μιας και απαιτείται για αυτό καθαρότητα και αγνότητα σίγουρη που να επιστρέφει πίσω και σε εμένα μιας θέαινας σαν και σένα από το διπλανό χάδι που υπόκειται να ‘ναι όπως κάτι που δεν επιβάλλεται αλλά προϋπάρχει στους κανόνες της ζωής και των ερχομών στα λεπτά δάχτυλά σου με μελάνι που εγγράφεται σε παλαιά χειρόγραφα και βρίσκουμε τις αναλογίες στην έκφραση παραγοντικού φακού ή μήπως για να αγγίζονται πίνακες στην αλήθεια από τα μάτια σου και την αθωότητα εντελώς σε συστάσεις Verve right...

-

«Δεν έχω συγγενείς από όλη μου τη ζωή προσπάθησα να φτιάξω μια πετρώδη νεότητα»΄ [Οδυσσέας Ελύτης] Γεννήθηκα τον Ιούνιο, την εποχή των πρώτων κερασιών...

Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΡΑ ΓΕ εξαρτάται πάντοτε η κάθε άποψη σε πόσα ακρογιάλια χρειάστηκε να γίνεις _Είδωλο...

Η πρώτη βράβευση μου...

Η οικεία καταραμένη «Η Ασημίνα Χασάνδρα είναι ένα κορίτσι που γνωρίζω αλλά πολλές φορές έχω υποδυθεί πως δεν την γνωρίζω γιατί είναι αβάσταχτος ο πόνος που μεταφέρουν οι λέξεις της στο κεφάλι μου και στο αίμα μου...

«…Κοιτάζοντας τα ποιητικής υφής πεζά της Χασάνδρα είναι εύκολο να διαπιστώσουμε πως τίποτε δεν φαντάζει κουρασμένο και παλιοκαιρισμένο στις αράδες τους...