«…Κοιτάζοντας τα ποιητικής υφής πεζά της Χασάνδρα είναι εύκολο να διαπιστώσουμε πως τίποτε δεν φαντάζει κουρασμένο και παλιοκαιρισμένο στις αράδες τους. Μια σχεδόν φυσική πνοή από το εσωτερικό τους, ένας φρέσκος αέρας πνέει ανάμεσα στις λέξεις και στις φράσεις τους. Και είναι φανερό πως αυτά τα στοιχεία ποιητικής υγείας έλκουν την καταγωγή τόσο από το φρόνημα όσο και από την τεχνική μιας γλώσσας που έχει ευθύς εξαρχής επίγνωση των στόχων και του προορισμού της. Στόχος, η ανίχνευση του ποιητικού εαυτού σε μόνιμο συσχετισμό με το ποιητικό και μυθικό παρελθόν. Και προορισμός, η εξασφάλιση των εντελέστερων μέσων για την επιτυχία της. Η Χασάνδρα θητεύει στον αγγλοσαξονικό κλάδο του μοντερνισμού και σε ένα τέτοιο πλαίσιο δεν θα δυσκολευτούμε να βρούμε στα πεζά της κάτι από το σθένος της γραφής της Βιρτζίνια Γουλφ ή μια ελευθεριότητα και ένα είδος ευκινησίας που ενδεχομένως παραπέμπουν στην Μέλπω Αξιώτη –κι αυτό όχι με άδοξες αντιγραφές, αλλά με τρόπους οι οποίοι έχουν αφενός αφομοιώσει εις βάθος τα χαρακτηριστικά των πηγών τους, χαράσσοντας αφετέρου, κατά το ζητούμενο, μια γραμμή ικανή να αναδείξει μια προσωπική, εξατομικευμένη φωνή με έναν εγγυημένο αυθεντικό τόνο για την λειτουργία της. … Γιατί εκείνο που ζητάει η Χασάνδρα δεν είναι να πείσει τον οποιονδήποτε για το οτιδήποτε. Το δικό της μέτρο παραμένει ας το ξαναπώ, η εξοικονόμηση του λόγου και η πυκνή άρθρωση της ποιητικής εκφοράς του». Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, March 2025 BREVIS IN LONGO (ένα ποιητικό σήμα για τον μοντερνισμό) σελ. 96 the book’s journal #162